"पास्कल उभा राहिला. तिने डोळ्यातील सन्नान बघायला डोळे वर केले"
रोमँटिक पाकिस्तानी पुस्तके उपखंड आणि पश्चिमेकडे मोठ्या प्रमाणात वाचली जातात.
रोमँटिक साहित्याचा विचार केला तर उर्दू मार्ग ठरतो. पुस्तकांमध्ये उर्दूला सर्वात प्रमुख बनवणारी गोष्ट म्हणजे रोमँटिकतेची भावना. बर्‍याच विपुल कामांचे उर्दू भाषांतरही करण्यात आले आहे.
काही सर्वाधिक लोकप्रिय रोमँटिक पाकिस्तानी पुस्तके काव्यात्मक स्वभावाची कल्पित कथा आहेत. नंतरचे अद्याप संक्षिप्त आहे, काहीवेळा पकडणे कठीण आहे.
पण कविता रोमांस कादंबर्‍या आवडणार्‍या वाचकांचे लक्ष वेधून घेते.
बर्‍याच यशस्वी रोमँटिक कादंब .्यांमध्येही रुपांतर झाले पाकिस्तानी नाटकं.
आपण वाचलेच पाहिजे अशी 10 सर्वाधिक रोमँटिक पाकिस्तानी पुस्तके देसिब्लिट्झ.कॉम सादर करतातः
बानो रझिया बट (1971)
पाकिस्तानचा इतिहास लक्षात घेऊन, बानो अतिशय गंभीर टप्प्यावर सोडले.
पूर्वी बांगलादेश म्हणून ओळखल्या जाणा East्या पूर्व पाकिस्तानमध्ये वांशिक हिंसाचाराचे आणि वेगळ्या करण्याचे वातावरण होते. सैनिकी शासन आणि राजकीय उलथापालथ वाढत होते.
रझिया बटची बानो १ 1947 of of च्या घटना वाचकांना घेऊन जातात. फाळणीमुळे लोकांना त्यांनी बरीच बळी दिली.
या कादंबरीतून शेकडो हजारो एकमेकांपासून विभक्त आणि वेगळे झालेल्या वेदनादायक परिस्थितीचे प्रदर्शन केले.
कादंबरी अतिशय सापेक्ष आहे कारण त्यात फाळणीच्या काळात घडलेल्या काही वास्तविक घटनांवर प्रकाश टाकला गेला आहे.
परंतु या कादंबरीत प्रणय आणि प्रेमाची भावना वगळणे अन्यायकारक ठरेल.
पुस्तकात राबिया आणि हसन या दोन मुख्य पात्रांच्या मनाची मनःस्थिती स्पष्टपणे वर्णन केली आहे. रबिया हसनच्या घरी पाहुणे असल्याने दोघे एकमेकांसमवेत बाहेर पडतात. तिच्या अंतर्गत विचारांचे वर्णन करताना, बट लिहितात:
“हेसुद्धा कधीकधी घडते; आपणास दुखापत झाली नाही किंवा दुखापत झाली नाही परंतु वेदना होत वेदना तीव्रता नाही.
“अस्वस्थतेची भावना असल्यासारखे. समाधानाचे कोणतेही चिन्ह नाही आणि समाधानाच्या अनुपस्थितीचा पूर्ण नकार नाही. या दोन राज्यांत लटकले आणि निलंबित केले. ”
नंतर विचारांची साखळी रबियाला खोलीतून एक वृत्तपत्र आणण्यास प्रवृत्त करते. फक्त हसन तिथेच आहे हे शोधण्यासाठी ती सहजतेने आत जाते. राबिया गृहीत धरते की तो गेला होता. तिला वाचायचे नव्हते पण मधेच थांबते.
दरम्यान, हसनला जेव्हा तिला दोघेही बाहेर पडल्यामुळे तिला पाहून तिचा संकोच वाटतो. ते दोघेही लज्जित आणि अस्वस्थ आहेत.
हा अध्याय हसन आणि रबियामधील अडथळा आणि तो किती सुंदरपणे कोसळतो याचा उलगडा करतो, केवळ त्यांना पुन्हा एकत्र करण्यासाठी.
फिरोजन पुस्तकाचे प्रकाशक आहेत बानो.
प्यार का पहला शेहर मुस्तंसर हुसेन तारार (1974)
प्यार का पहला शेहर, अर्थ 'प्रेम प्रथम शहर,' लेखक आणि टीव्ही होस्ट यांनी लिहिलेले आहे मुस्तानसर हुसेन ताराआर. रोमान्सव्यतिरिक्त, पात्रांमुळे कथा खूपच हृदयस्पर्शी आहे.
ही कादंबरी पाकिस्तानी माणूस आणि एका फ्रेंच महिलेच्या प्रेमकथेबद्दल आहे. ही कथा १ 1974 XNUMX मध्ये प्रथम प्रकाशित झाली होती. त्या काळात पाकिस्तानमध्ये प्रेम आणि विवाह ही संकल्पना रुढीवादी होती.
या कादंबरीने सर्वत्र प्रतिकूल परिस्थिती निर्माण केली. याने केवळ पुराणमतवादी रूढींनाच आव्हान दिले नाही तर सहानुभूती आणि कौतुकाची भावना देखील निर्माण केली.
अधोरेखित थीम अशी आहे की प्रेमासाठी आपल्याला कोणतीही विशिष्ट संस्कृती किंवा जीवनशैली पाळण्याची आवश्यकता नाही.
पुस्तकात अगदी प्रेमाच्या अनुषंगानेही काही गोष्टी मागे राहिली आहेत.
बाई पास्कल अपंग असूनही सन्नानला अजूनही तिच्याबरोबर राहायचे आहे. काळाबरोबर ते प्रेमात पडतात आणि एकमेकांना पूर्ण करतात.
त्यांच्या प्रणयरमतेवर प्रकाश टाकताना पुस्तकातील एक उतारा वाचतो:
“पास्कल शांतच राहिला. तिने डोळ्यातील सन्नान पहाण्यासाठी डोळे उंचावले आणि हळूहळू तिच्या केसांवर पडणारे लहान थेंब तिच्या लक्षात आले.
“पाऊस सुरूच राहिल्याने थेंब तिच्या पापण्यांवर जायचा.
"पावसामुळे तिचे डोळे ओले नव्हते."
ताराराकडे शब्दांद्वारे स्पष्टपणे मार्ग होता. या कादंबरीत प्रणय, प्रेम आणि दयाळूपणाची चुंबकीय कल्पना आहे.
प्यार का पहला शेहर थोडे तपशील आणि अनुभव भरले आहे. 1960 आणि 1970 च्या दशकात फ्रान्सची कल्पना करणे देखील आकर्षक आहे. त्यांनी सामायिक केलेली संस्कृती, मनःस्थिती आणि त्यांचे बंध या कादंबरीत सुंदरपणे चित्रित केले आहेत.
भावनांच्या बाबतीत जेव्हा उर्दू भाषेतील पुस्तक आकर्षक बनवते. प्रणय असो, दु: ख असो वा राग असो, पुस्तकात सर्व काही आहे.
खुशबू यांनी परवीन शाकीर (1974)
परवीन शाकीर (1952-1994), ज्यांनी पेन केले आहे खुशबु उपखंडातील सर्वात प्रसिद्ध कवींपैकी एक आहे. तिची कविता आणि अभिव्यक्ती शैली अपवादात्मक आहे.
खुशबु अर्थ शाकीरच्या विशिष्ट विचारांसह सुगंध रोमांसने भरलेला आहे.
सीमा मुद्रक या पुस्तकाचे प्रकाशक होते.
तिचे अंतर्गत विचार किंवा भावना असोत, ती व्यक्त करण्यासाठी अजिबात संकोच करत नाही. तिने वर्णन केलेली दृश्ये कोणाचेही लक्ष वेधून घेऊ शकतात.
हे देखील उल्लेखनीय आहे की ती तिच्या काळातील काही महिला कवींपैकी एक होती. बरेच कथा लेखक असताना त्यांच्यातील मोजकेच स्त्रिया कवयित्री होत्या.
गझलच्या सुरुवातीच्या ओळींमध्ये शाकीर वेगळ्यापणाबद्दल आणि तिचा प्रेयसी तिच्या उपस्थितीशिवाय कसा जगला आहे याबद्दल बोलतो. तिने त्याचा उपहास केला आहे, परंतु तिच्याशिवाय तिच्यापासून दयनीय होऊ देऊ शकत नाही.
लोकहो, मी त्याला पाहिले तेव्हापासून अनेक वर्षे झाली आहेत
लोकांनो बदललेला नाही
वाळवंट कोरडे व तहानलेले आहे
लोकहो, पुन्हा पाऊस पडेल
शाकिरला परिपूर्ण बनवणारी एक चांगली गोष्ट म्हणजे तिचे साधेपणा.
तिची कविता साध्या आणि मोहक पद्धतीने लिहिलेली आहे.
उर्दू कवितेत वाचकांना काय आव्हान आहे ते म्हणजे अभिव्यक्ती आणि शब्दांचा प्रवाह. तिने इतक्या सुंदरतेने मात केली की तिचे वाचक आजपर्यंत मरणासन्न चाहते आहेत.
खुशबु तिच्या सर्वोच्च कामांपैकी एक अजूनही आहे. ती तिच्या चाहत्यांपैकी नसू शकते, परंतु तिच्या शब्दांचा गंध अजूनही ताजे आणि मजबूत आहे.
फैज अहमद फैज यांनी लिहिलेली नुस्खा हे वाफा (१ 1989 XNUMX))
नुस्खा हे वफा गझल आणि कवितांचा संग्रह आहे. शब्द नुस्खा हे वफा अंदाजे अनुवाद 'विश्वासासाठी बरे.'
लेखक फैज अहमद फैज हा पाकिस्तानचा एक महान क्रांतिकारक कवी आहे.
क्रांतिकारक असल्याने त्यांची प्रणय भावना, कौतुक अनन्य आणि धाडसी होते. फैजने आयुष्यभर संकटांचा सामना केला आणि त्यांची कविता तीव्र भावना प्रतिबिंबित करते.
प्रेम, उत्कट इच्छा, भावना, सर्व काही राजकीय आणि वैयक्तिक मूडशी जोडलेले आहे.
पुस्तकातील प्रसिद्ध गझलमध्ये फैज आपल्या प्रियकराला संबोधित करते. डोळ्यांच्या खोलीत आणि व्यापकतेपासून ते समाजापर्यंत, या गझलमध्ये तो सर्व काही सुंदर रचतो. तो व्यक्त करतो:
माझ्या पहिल्या प्रेमाविषयी मला विचारू नका.
मी विचार केला की, तुमच्यामुळेच जीवन वास्तविक आहे
हे परिवर्तनासाठी (सामाजिक बोलणे) एक कॉल आहे.
फैज मानवी भावनांच्या काव्यामध्ये भाषांतर करतात. हे पुस्तक क्रांतिकारक, प्रेमी, शैक्षणिक आणि सर्व प्रकारच्या साहित्यिक चाहत्यांनी वाचले आहे.
इशफाक अहमद यांनी लिहिलेले ऐक मुहब्बत सौ अफसाने (1998)
ऐक मुहब्बत सौ अफसाने अशफाक अहमद (१ 1925 २-2007-२००XNUMX) यांनी लिहिलेले पाकिस्तानी साहित्यातील एक प्रख्यात समकालीन लेखक.
मानवी स्वभावाविषयी लिहिण्याची त्यांची क्षमता अद्वितीय आहे आणि इतर अनेक लेखकांच्या मागे आहे.
'ऐक मुहब्बत' म्हणजे अक्षरशः एक आणि 'सौ अफसाने' म्हणजे शंभर किस्से. हे वीस लघुकथांचे संकलन आहे.
या लघुकथांमधे निरनिराळ्या पात्रे आहेत. प्रत्येक पात्राची स्वतःची वैशिष्ट्ये आणि दोष असतात. या कथा प्रेम, नाते, प्रणयरम्य याबद्दल आहेत परंतु सर्वात महत्त्वाची शोकांतिका आहे.
सुफिझमचे वकिल म्हणून ओळखले जाणारे हे पुस्तक खूपच वेगळा सूर ठरवते. कोणत्याही उबदार किंवा आनंदी समाप्ती नाहीत. जणू काही या व्यक्तिरेखेतील स्वत: चे अहमदच एक दृष्टी आहे.
पुस्तकातील 'मुस्कान' हा अध्याय कथावाचक आणि त्याच्या प्रियकराची कहाणी सांगते. कथावाचक आपल्या प्रेयसीची आठवण करुन भूतकाळात परत जातो.
अशफाक पुस्तकात असे लिहिले आहे:
“रात्र मोठी आहे. मी आता जात पाहिजे. प्रवास लांब आहे आणि हे आयुष्य संपण्यापासून लांब आहे.
“मला आठवतं की मी तुझ्यासाठी डॅफोडिल्स घेऊन आलो होतो. केशर स्वेटरवर पिवळी बटणे. ”
“त्यांना या ओलसर आणि ओल्या कुरणात सोडून द्या. रात्र काळोखी आहे. हे गाव माझ्यासाठी अनोळखी आहे. ते खूप लांब आहे आणि मी आता यायला पाहिजे. ”
या पुस्तकात, पात्रे संपूर्ण पाकिस्तानमधील आहेत. त्यामध्ये धूम्रपान करणारे, तरूण प्रौढ, महिला आणि ग्रामीण आणि शहरी दोन्ही भागातील पुरुषांचा समावेश आहे.
या सर्व पात्रांमध्ये सामान्यत: एक सामान्य संघर्ष म्हणजे सतत संघर्ष.
हे सांगण्याची गरज नाही की जेव्हा जेव्हा वाचकांना वाटते की गोष्टी चांगल्या होऊ शकतात तेव्हा ती कोसळतात. बिघडलेल्या स्वप्नांमुळे हे पुस्तक वाचण्यास अधिक मनोरंजक बनते.
ही कादंबरी क्लासिक पीटीव्ही नाटक मालिकेत रूपांतरित झाली.
दिल, दिया, देहलीज यांनी रिफट सिराज (१ 1999 XNUMX))
दिल, दिया, देहलीज हृदय, तेलाचा दिवा, उंबरठा मध्ये अनुवादित करते. कराची येथील खजाना इल्म ओ अदब या पुस्तकाचे प्रकाशक आहेत. हे प्रथम डायजेस्ट मालिकेत प्रकाशित झाले होते.
ही कादंबरी ज्याला अतिशय रंजक बनवते ती केवळ रोमांसची उपस्थितीच नाही तर सामाजिक मूल्यांच्या खोलवर मुळे आहेत. हे असेच आहे की आपण एक जीवनशैली वाचत आहात.
ही जीवनशैली दोन पिढ्यांचा प्रतिध्वनी आहे आणि संपूर्णपणे बरेच फरक करते. पण कथा फक्त नायिका, जैतून बानोची नाही. कादंबरी जसजशी प्रगती होत जाते तसतसे कथेतून अनेक पात्र उलगडतात.
पात्र दोन्ही दोषपूर्ण आणि त्यांच्या स्वत: च्या मार्गाने परिपूर्ण आहेत. सर्वात महत्वाचे म्हणजे ते आपले लक्ष वेधण्यासाठी पुरेसे चांगले आहेत.
या पुस्तकात लाल खान'मरेजच्या लग्नाची माहिती आहे. गर्दी वन्य आहे आणि श्रीमती खानची एक झलक पहायची आहे. हे फक्त असे घडते की ती बेशुद्ध पडते आणि परिस्थिती वेडयाच्या दृश्यात बदलते.
लाल खानचे नातेवाईक खूपच नाजूक असल्याने त्याच्या मिकीला पत्नीच्या बाहेर काढतात. परिस्थिती तीव्र होत असताना, या जोडप्यात काही गोपनीयता असते. लाल खान आपल्या वधूचा मूड हलका करण्याचा प्रयत्न करतो.
रिफ्फत सिराज यांनी वर्णन केल्याप्रमाणे ती परिस्थितीबद्दल चिंताग्रस्त आहे.
“एका घूळ्यात तिने पाणी खाली सोडले. तिला आराम मिळाला. खरं तर, लाल खानने थोडे मागे सरकले.
“ती मद्यपान करत असतानाही त्याचे हात तिच्या भोवती होते.
"असं वाटलं की ती आपल्या बाहूमध्ये नसून तेजस्वी नरकांच्या वर्तुळात आहे."
ती दु: खी आणि चिंताग्रस्त वाटल्याने वधू स्पष्टपणे आनंदी नव्हती. तिने झोपेचा आग्रह धरला पण तसे झाले नाही.
प्रणय असूनही असे काही वेळा वाटते जेव्हा सर्वकाही सक्तीने केले जात आहे. पुस्तकाचा हा भाग ग्रामीण परिस्थितीचे प्रदर्शन करतो.
फरहत इश्तियाक (२०० 2007) यांनी हमसफर
कादंबरी हमसफर फरहत खान आणि मुख्य भूमिकेच्या नाटक मालिकेत रूपांतर होण्यापूर्वी हा प्रथम डायजेट्स आणि मासिके मध्ये प्रकाशित झाला होता म्हणून फरहत इश्तियाक यांना लोकप्रियता मिळाली. माहिरा खान.
लोकप्रिय टीव्ही शो हमसफर (२०११-२०१२) नेटफ्लिक्सवर पाहिले जाऊ शकते.
ही कादंबरी एका जोडप्याच्या (आशा आणि खिराड) आणि त्यांची मुलगी (हरीम) यांच्या जीवनाभोवती फिरत आहे. हे एका अत्यंत अकार्यक्षम जोडप्याचे वर्णन करतात आणि ते एकत्र कसे बसतात हे सांगतात.
पालक आणि जोडपे म्हणून त्यांचे अस्तित्व सुनिश्चित करण्यात त्यांची मुलगी महत्वाची भूमिका बजावते. कादंबरीचा मूड कधीकधी भावनाप्रधान आणि भावनाप्रधान असतो.
जेव्हा खरड अशरची वाट पाहतो तेव्हा पुस्तकावर स्पर्श होतो.
“ती आशरची वाट पहात होती. तिने कदाचित सर्व गोष्टींसाठी तिचा द्वेष केला असावा परंतु त्यांच्यातील मतभेद असूनही, त्या वेळी तो घरी परत यावा अशी तिला इच्छा होती.
“ती तिच्यावर विश्वास ठेवणारी खूण म्हणून काही नाही. तिचा तिच्यावर विश्वास आहे. ”
ही कादंबरी इतकी चांगली कशा प्रकारे बनते हे कथन आहे. कादंबरीच्या पहिल्या सहामाहीत पती आशा यांनी प्रतिनिधित्व केले आहे. स्वतःची जाणीव न बाळगता त्याचा दृष्टिकोन चुकीचा आणि काही वेळा कठोर असतो.
दुसरे अर्धे भाग बायको खिराड यांनी कथन केले आहे. तिच्या दृष्टीकोनातून, मत्सर, कटुता आणि आपुलकीची तीव्र इच्छा यासारखे घटक आहेत.
या कादंबरीच्या यशाचे श्रेय कौटुंबिक गतिशीलतेच्या वर्णनास दिले जाऊ शकते. कादंबरीतील प्रत्येक गोष्ट जोडलेली आहे, ज्यात जोडप्याशी झगडे करणे, त्यांच्या आजारी मुलीची काळजी घेणे आणि या दोघांमधील वाद यासह
कथा सांगायला अगदी सोपी, रेषेची आणि भावनिक होती. अनेक पाकिस्तानी लोकांनी एका विवाहित जोडप्याच्या गुंतागुंतबद्दल अंतर्दृष्टी दिल्याबद्दल त्याचे कौतुक केले गेले.
सगीर सिद्दीकी यांनी लिहिलेले कुलत-ए-सगीर (२०११)
पुस्तक कुलत-ए-सगीर सगीर सिद्दीकी (१ 1928 २1974-१-XNUMX)) यांनी लिहिलेले, समकालीन पाकिस्तानमधील एक ज्ञात कवी.
आपले बहुतेक आयुष्य रस्त्यावर घालवले आणि जवळजवळ बेघर जीवन जगले तरी प्रत्यक्षात त्यांच्याकडे काहीही नव्हते.
कवीचे संकलन त्याच्या जन्मापासून शेवटच्या काळापर्यंत जे काही त्याने पाहिले त्यास संबोधित करते. त्याच्या प्रेमात पडल्याच्या आठवणी आहेत. त्याने कधीही विचार केलेला व्यावहारिकपणे सर्व काही आहे.
गझलचा एक उताराजब तसावुर में जाऊं है ' सिद्दीकीच्या तारुण्याकडे एक नजर टाकते.
त्याने आपल्या दीर्घ दिवसांचे अन्वेषण केले आणि गैर-पात्र लोकांचा आदर करणे आणि त्यांच्यावर प्रेम करण्याचा अनुभव किती कडू आहे हे स्पष्ट केले.
आयुष्यात केवळ काही लोकच तुमची काळजी घेतात असे तो नमूद करतो. बाकीचे सर्वजण तिथेही आहेत, परंतु केवळ प्रेक्षक म्हणून.
त्यांनी लिहिलेल्या पुस्तकातः
जीवनाच्या कथेत ओ सगीर
केवळ अविश्वासू अध्याय येतात
पुस्तकातील बर्‍याच कविता बेवफाईवर अतिशय स्पष्टपणे चर्चा करतात. भाषांतर करण्याच्या आधी अविश्वासूपणा समजली पाहिजे. 'बेवफाई' आणि 'बेवफा' अनेकदा अनेक प्रकारे प्रेमींचे प्रतिनिधित्व करण्यासाठी वापरले गेले आहेत.
सिद्दीकीसाठी 'बेवफाई' (विश्वासघात) ही केवळ एक संकल्पना नव्हती.
ज्या स्त्रियांना त्याच्याबरोबर राहायचे होते त्या सर्व स्त्रियांनी त्याला सोडले. साहित्यिक सामाजिक वर्तुळात तो स्वत: साठी उभे राहू शकला नाही. तरीही त्याचे शब्द जे त्याला समजतात त्यांच्याकडे अजूनही ज्ञात आहेत.
त्याच्या कामांमध्ये सर्वत्र शोकांतिका आहे. बेवफाई असूनही, तेथे उल्लेखनीय प्रेम आणि आपुलकीची भावना आहे. तो आयुष्यभर सतत लिहित राहतो आणि दु: खी जीवन जगतो.
बर्‍याच साहित्यिक चाहत्यांना कदाचित तो किंवा त्याची कहाणी माहित नसेल. तरीही जे लोक सगीरशी परिचित आहेत ते त्यांचे खूप कौतुक करतात आणि प्रशंसा करतात.
अमजत जावेद अमृत कौर (२०१ 2013)
प्रेम कितीही अंतर असले तरी एकत्र कसे राहते हे पाहणे आश्चर्यकारक आहे.
१ 1947. XNUMX ची फाळणीची योजना बर्‍याच परिस्थितींमध्ये दिसून येते. परंतु वैयक्तिक आणि सामूहिक पातळीवरील एक पैलू कायमचा टिकतो.
या पुस्तकात प्रेम कसे कधीही निर्बंध लावत नाही हे दर्शविते. फाळणीच्या घटनांनी भावनांना अडथळा आणला नाही.
अमजद जावेद यांची ही कादंबरी एक पंजाबी महिला अमृत कौर आणि तिचा प्रियकर नूर मुहम्मद यांच्या भावना प्रतिबिंबित करते.
फाळणीच्या घटना त्यांच्या निकटता दरम्यान येतात. कदाचित त्यांची घरे आणि प्रीजेन्सेस वेगळे झाले असतील, परंतु अमृत कौर यांचे हृदय बदलण्यात ते अयशस्वी झाले.
अमृत, तिचा मित्र आणि नूर यांच्यामध्ये घडलेल्या एका सीनचा एक भाग पाहा. अमृतने त्यांना गाडी चालविण्यासाठी थांबवले तेव्हा नूर आपली बैलगाडी चालवत आहे.
तरूण अमृत खूप खुले, स्पष्ट आणि मनाने काहीही ठेवत नाही. ती त्याच्याकडे उघडते आणि अगदी स्पष्ट शब्दांत तिचे प्रेम व्यक्त करते:
“नूर मुहम्मद! मला तू खूप आवडतोस! तू नेहमीच माझ्या नजरेत असतोस! नेहमी!"
"मी काय करू?" अमृत कौर म्हणाली की जणू काय तिला बोलत आहे हे तिला माहित नाही.
“नूर मुहम्मद डोळे उघड्यामुळे चकित झाले. काय बोलावे ते त्याला समजेना. ”
तो तिला पुन्हा असं असं बोलू नकोस म्हणून विचारतो. नूरला त्यावेळी वेगवेगळ्या गटांमधील तणावाची भीती वाटते.
ती म्हणते की ती मदत करू शकत नाही आणि तिच्या मनात जे आहे ते सांगण्यास घाबरत नाही.
नूर तिला समजावण्याचा प्रयत्न करतो पण तिला फक्त त्याच्याबरोबर राहायचे आहे.
कथा विभाजनपूर्व आणि नंतरच्या घटनांनी भरली आहे. अमृत कौर कदाचित म्हातारी आणि कमी उत्साही असेल, परंतु तिच्या अंत: करणातील वाळवंट अजूनही तेथे आहे.
तुम मेरे पास रहो दुरे सामन बिलाल (2018)
तुम मेरे पास रहो शब्दशः म्हणजे 'तू माझ्याबरोबर राहा.' ही कादंबरी कौटुंबिक दृष्टीकोन सोबत तणाव, भावनांनी भरलेली आहे.
कादंबरीतील प्रास्ताविक भाग सर्व काही प्रकट करतो.
कादंबरीची सुरुवात अत्यंत निराशाजनक मूडने होते. हवामान थंड आणि असह्य आहे. झोराइझ एका व्यक्तीवर खरोखरच आणि मनापासून प्रेम करीत असलेल्या व्यक्तीचे छायाचित्र ठेवत आहे. तो त्या व्यक्तीला अत्यंत मनापासून हरवत आहे आणि त्याचे प्रतिबिंब पुढील शब्दांमधून मिळू शकते:
“जेव्हा आयुष्य प्रवासी बनते, तेव्हा त्याला कधीच दुःख आणि दु: खातून मार्ग सापडत नाही.
“वेळ चाबकाच्या फटक्यांसारखे काम करते. हे आयुष्याच्या अगदी कानावर चट्टे सोडते आणि त्या चट्टे कधीच बरे होत नाहीत.
“झोराइझ अफंदी गेल्या १ years वर्षांपासून या जखमांवर उपचार करण्याचा प्रयत्न करीत आहेत. चित्रातील व्यक्तीवर बरा आहे.
"एकेकाळी त्याचे प्रेम आणि आयुष्य एक सुंदर, प्रेमळ बाई."
"पण वेळेवर दाखवलेल्या क्रौर्याने सर्व काही संपले."
देखावा संपतो आणि अनूप आणि माहिनला उडी मारतो. अननसला जागे करण्याचा प्रयत्न महेन करत आहे.
तिला अंथरुणावरुन बाहेर काढल्यानंतर, महेन मदत करू शकत नाही आणि तिला तिच्या पतीची आठवण येते.
अनूशला नेहमीच तिच्या वडिलांबद्दल अधिक जाणून घ्यायचे असते, परंतु माहिन हे कोणत्याही किंमतीत परवानगी देणार नाही.
ही फक्त एक छोटी यादी आहे, रोमान्सच्या बाबतीत उर्दूमध्ये विविधता असते.
वरील पुस्तके व्यावहारिकपणे मानवी भावनेचे अचूक भाषांतर आहेत. मत्सर, धैर्य, पूर्तता, पूर्णता आणि प्रत्येक गोष्ट प्रेमात शक्य आहे.
मग ते विवाहित जीवन असो, संबंध असो वा वादी, उर्दू साहित्यामुळे प्रणय आपल्या मुळात खरे ठरते.
ही पुस्तके अत्यंत वास्तववादी दृष्टिकोनने मूळची रोमँटिक आहेत. ही पुस्तके त्यांच्याबरोबर प्रत्येक पाकिस्तानाशी संबंधित असलेला वारसा देखील सोबत नेतात.
लोड करीत आहे ...